بقلم سوزان يحيى.
الحب راح مننا فين
يا انا وانت وكل الموجودين
تاه الحب اللى كان زمان فى كل شارع وبيت
زى القناديل بينور قلوب الطيبين
الحب هرب جرى من وحش الفساد
اللى بقى كابوس يطاردنا فى احلامنا
سكتناله من البداية قولنا حاجات بسيطة
نقدر نعديها ادامنا
البسيطة كبرت شوية
قولنا برضه نعديها ادامنا
خلينا فى حالنا
طالما بعيد عننا ولسة مقربش مننا
كل واحد قال وانا مالى اشمعنا انا اللى اتكلم
لحد ما جيه قرب مننا
ساعتها قولنا الحقونا شوفونا انجدونا
الفساد بياكل فى جسمنا
كنتم فين لما كنا نقدر عليه
ونحط الايد فى الايد ونقضى عليه
لحد ما كبر وانتشر وبقى زى الوباء
وهايخلص علينا كلنا
واحنا برضه ساكتين عليه بعينينا
والصمت هو همنا
الفرصة لسة ادامنا
نعوض اللى راح وفاتنا
نبطل نسكت ونقول نعم للحق
ولكل فاسد يصادفنا
الفساد زى الشيطان
يخاف من القوة والوحدة لما تلمنا
بس كل ده محتاج مننا نشوف نفسنا
كنا زمان ايه وبقينا ايه ونحزن الاول على نفسنا
من الحزن بتتولد طاقة من جوانا نبنى اللى انكسر جوانا
ناخد بايد بعضنا ونلملم بقايانا
نزرع بذرة حب ترجع ايام زمانا
ساعتها الفساد هايجرى ويستخبى منا
ويقول خلاص الايدين اتفكت
واللسان بقى يقولى ابعد عنا
انا هابعد لكن هارجعلكم
يوم ما تتفرقوا وتستخبوا فى بيوتكم ولسانكم جوا بقكم
