حياه

كتبت زينب عبده
لست انسى الأحباب مادمت حيا فقد اختفوا فى مكان قصيا ….وتلو فى صدرى اية القرب فخروا له سجدا وبكيا ….فبذكراهم تسبح ادمعى كلما اشتقت لهم بكرا وعشيا ….انادى محبوبى من فرط حزنى كمناجاة عبده زكريا ….فتخلل نوره فى هيكلى فما كان نداء خفيا ….فتمزق قلبى حقا انه ليس فراق ولكنى بالعودة اكون ربى شقيا ….فموتى هنا حياة فى الانس اسلم بها فتنفخ فى وابعث حيا ….وعودتى بامر الهوى تفنى معها ذاتى لتاتى فى قلبى بعشق مقدرا مقضيا ….تبدلت احوالى وسرت فى دروب العشق لاتعترينى حجب او مسافات فتجعلنى بالسير عتيا ..اه حبيبى ياالله