حيرتى

كتب : زينب عبده

اتلقاها بنظرتى سالت الحبيب فى حضوره دلنى اصدق همسك ام الخيالات تعمنى وبنور محمدى خرج فيه كل مايهمنى زرع فى تابوتى وكانه مدفنى جاوب عن الف سؤال يخصنى فانا بالروح لا بالنفس ارغب وان كان فيه موتى ومقبرى وقتها حفنى رحيق وجنان معتق بمسك عرش الرحمن اذابنى فى سحر وضياء باتت روحى مع حيرتى فى انوار تنيرنى عرفت الطريق بعد ان كان شوقى ثمل يهذى بحروف اوجاعى اصبح فى القرب لوعة وفى البعد عذاب وادمعى فناديتى حروفى احكى لى تفاصيلى اقتربى اكثر اختلجى بداخلى اسكبى نبيذ الصدق وعطر الحقيقه فى قارورة اشتياقى وحين يلتقى الحرف بالحرف يصير المعنى صحوى..مؤلمة تنهيداتى فى انتظار كتاباتى انها سفينة العشق والحروف بحارها ترسو على شاطئ الملذات وتنثر انوار السطور بين اين وكيف انها بعثى بعد موتى وصحوى بعد نومى ااااااااه حبيبى ياالله