مضيئه فى وحدتى مشرقه رغم غبار الايام على جسدى الهزيل فى مجالستى مع الاغيار لم الحظ الربيع سميته خريف قتيل كشعاع رضيع ولد من رحم نفوس بشريه فى ارض ترابيه ينادون ازليه بالشهوات ملهيه ولحب النفس محنيه اطفو من خريفى لابحث عن الربيع ولا اجده الا فى عشق مختلط بقطرات المطر وتكسر الالوان القديمه ينادى لعميان القلوب خنقت الوقت لاحتفظ بعشقى سرقته كطفل من شهوات نفسى بعد قتل جسدى وما كان ابدا مهما بفنائه داخل نور محبوبى مشعا ومنه نبضى يصحو وتدب فيه الحياه ولكن بروح جديده تناجى ربيعا وحدتى دعى الحروف تتذوق المساء دعيها ترقص وتفرح وتمرح وتعيش الاحساس اعدك واعد انفاسى وذاتى ان يبقى الحبيب فى اعماقى حتى بعد مماتى ااااااااه حبيبى ياالله
