كلمات ابو الحجاج الشاعر مخنوقه الضحكه ومدايقه وبتطلع بطلوع الروح. والحيره احتارت من حيرتى وجروحى بقى ليها جروح. وزمانى اشتكى من طوله وغنايا بقى صوت مبحوح. ودموعى بتبكى على سنينى وبكايا بيندب وينوح. والورد اللى سقيته بدمى شوكه ف قلبى منين مابروح. والفرحه اللى شايفها بعينى قبل ماتيجى قوام بتروح. لو قادر اصرخ ها اعملها . فالعالم هاصرخ وابوح. واحكى قصة عشق شايلها بسببها قلبي مجروح. قصة عشق انا كنت طرفها وحبيتى اغلى من الروح. عشت عاشانها وهنت عليها لكن هى دوا المجروح. عشقها دائى مش هايسبنى لوحتى بطلع فالروح. ده انا عشقانها وبموت فيها وبابها ف وشى مش مفتوح. لكن والله ماسيها ف يوم املى ف ربى مش هايروح. يمكن تعشقنى وتهوانى وحبى ف يوم يصبح مسموح. يمكن يرضى عليا زمانى والورد علينا روايحه تفوح. والضحكه تصالحنى وتضحك والفكر اللى ف عقلى يروح. لما الفرحه تنادى عليا وحبيبتي بالحب تبوح.
