كتب : زينب عبده ايتها الروح لا انوى ان ابعدك عن حبك ولن اكف عن الكتابه فى بحور عشقك ولن اعتزلك ابدا فانا اعلم ان حبك نبضك وبستان عشقك وثورته حب وجنون فمنك البدايه ولك النهايه واعلم انك فى اخر الطرق وفى اهم الغزوات ولن تاسرى ابدا فى هيكلى ولن اخشى عليك اكثر من ذاتك ولكنى تمنيت لو تسقنى كاسا من دموعك وتمنيت ان اكون نبضا بداخلك اطوف معك فى عالمك اسبح فى سماواتك اذهب لوطنك ابحر اسافر اهاجر لاراكى جبالا شامخة اتسلقها وابنى قصور احلام وامال باللقاء فوق قمتها فكنت صحراء بدونك فلما اقتربتى صحوت همتى وفى يديها تميمة المدد همست فى اعضائى مرتعشه غريبان كنا انا وانت منسيان فى صخب المجرات الى ان رزقنى حبيبك بالمدد فارتقيت واصبحت انا عملك القريب لاقوى به نفسك واقبل ظلام الغيب ساعتزل الكون سافارق الجموع سانكر وجودك نفسى ساجلد فؤادك ساحرق ذاكوتك انا روح اصبح لى وجود بداخلك تحيها الاشواق وتصله بالمعشوق لوعة الفراق فيا معشوقى زدنى وصلا بمددك البراق ااااااااه حبيبى ياالله
