كتبت : زينب عبده
انشق الفرح من الم الليل كرائحة الفجر فى ثغر الصباح استفاقت اينابها كى تمضغنى
فأخذت معها رياح الخريف فى سبع عجاف تلثم اصوات الرحيل وفجوات الوريد بانينها جاءت تخبرنى
وخصلات الشروق تصطاد بقعة من الضوء بقلبى فى ثقب الضباب تتهافت فيه كى تدخلنى
وترسم على زوايا الحب كفاك اعتكافا فى محراب الصمت همس كاد يذبحنى
ووجع الشوق بين أكف تعطش يحقن قلبى بنوبات الحنين وانوارها يجرفنى
وباقدام حافيه على صفحات اوراقى تسير اشواقى عاريه من نفس كانت بها ذنوبى تنبذنى
وعلى همس اشتياقى حياة جاءت منه بعشق فى كونه يطهرنى
فتسربت اثامى من بين غفلة واخرى ذنوب كانت تخرجنى
فمحبوبى وضع فى سر الوجود وافنانى بحقيقة كانت تسلبنى
اه حبيبى ياالله
