بقلم… بدريه محمود
على إيه الشاعر حاسدينه
على غُلبه وناس مش فاهمينه
بيقول الاه بألم جواه
وقطيعه الشعر ده وسنينه
على إيه الشاعر حاسدينه
لو كلمه تقلق ف منامه
تحلف ماهو شايف قدامه
لو يكتبها يبقى تمامه
وتلاقى الكل فاكرينه
عايش.ف الحب ومنقوع فيه
طاير وبريش ورد مغطيه
والمولى لوحده حاسس بيه
اخرتها يكون من مجانينه
على إيه الشاعر حاسدينه
على كام برج ومنه اهو طاروا
والكلمه تهبط ف مطاروا
وتدُوب فى ميزانه وآوتاره
والقارئ يفرد سكاكينه
على إيه الشاعر حاسدينه
مشدوده مشاعره ع الشعره
بالنغمه وبحور الشعرا
وامير بالتاج وسط الامرا
مع ان مشاعره ساجنينه
على إيه الشاعر حاسدينه
