كتبت زينب عبده
متطيت ناقتى فى صحرائى
حاملة معى زادى وزوادى
وان جفت مياهى زودتها بدموع عينى وادخلتها حظيرة الالهامى
فتحدث المنعم وبالافضال زاغ البصر بحقيقة الامعان فنادت اركانى
فتوضأت بمياه التوبه وساقنى لها مددى واسرارى
ففتح بابى ودخلت منه لحضرة الاطلاق فسمى حال لاهل القرب واحوال لخصاتى
محبوبى منك الخلود وفيك الوجود فتفتت معك اعضائى
فى سحرى اهيم وبالاشواق ألتقى بمعشوق ذابت معه اسرارى
حبيبى ياالله
