كتبت زينب عبده
أحتوانى حبيبى وطوى بداخلى صفحات مضت فى غفلة من عمرى …..فحلمى بالقرب زاد شوقى وأخترق هاجسى وأستولى على خزائن عشقى ….وفى صفحات كتبى سجل القلم قصتى بعطش فى ربوع كونى ….فصار حبى سجن بلاقيود وسجانى فيه صحوى ….كنت لا احب استيطان قصور الحب فزنزانة قلبى هى قصر حريتى …..فمنحتنى محبوبى حق اللجوء وأسكنتنى اعماق انوارك بشوقى ….فسبحانك نقشت بقلبى الحب على وجه الماء فلم اجد ملوحة البحر وطحالب الأنهار بقدرى …..فتبدلت اشلائى بدفئ الحب فصرخت ذاتى فى اعماقى هو حقيقة عشقى اه حبيبى ياالله
